کنوانسيون مربوط به امور پناهندگان 28 جولاي1951 ژنو

مقدمه:

طرفهاي معظم متعاهد

نظر به اينکه منشور ملل متحد و اعلاميه جهاني حقوق بشر که در 10 دسامبر 1948 به تصويب مجمع عمومي رسيده است، اين اصل را مورد تأکيد قرار داده اند که کليه افراد بشر بايد بدون تبعيض از حقوق بشري و آزاديهاي اساسي برخوردار گردند.

نظر به اينکه سازمان ملل متحد در مواقع مختلف نسبت به وضع پناهندگان علاقه مندي بسيار نشان داده و کوشيده است تا برخورداري از حقوق بشري و آزادي هاي اساسي را به وسيع ترين شکل ممکن براي پناهندگان تضمين کند.

نظر به اينکه مطلوب است موافقتنامه هاي بين المللي قبلي مربوط به وضع  پناهندگان مورد تجديد نظر قرار گرفته و تدوين گردد و حدود شمول اين اسناد و ميزان حمايتي که طبق آنها از پناهندگان به عمل مي آيد به وسيله موافقتنامه جديدي بسط و توسعه يابد.

اعلامیه جهانی حقوق بشر

از آنجا که بازشناسی حرمت ذاتی آدمی و حقوق برابر و سلب ناپذیر تمامی اعضای خانواده ی بشری بنیان آزادی، عدالت و صلح در جهان است.
از آنجا که بی اعتنایی و تحقیر حقوق انسان به انجام کارهای وحشیانه انجامیده به طوری که وجدان آدمی را در رنج افکنده است.
از آنجا که پدید آمدن جهانی که در آن تمامی ابناء بشر از آزادی بیان و عقیده برخوردار باشند و به رهایی از هراس و نیازمندی رسند، به مثابه عالیترین آرزوی همگی انسانها اعلام شده است.
از آنجا که بایسته است تا آدمی، به عنوان آخرین راهکار، ناگزیر از شوریدن علیه بیدادگری و ستمکاری نباشد، به پاسداری حقوق بشر از راه حاکمیت قانون همت گمارد.